Acı Kaybımız
Okulumuzda Sosyal Bilgiler Öğretmeni olarak uzun yıllar çalıştıktan sonra, okulumuzdan emekli olan değerli meslektaşımızı kaybetmenin derin üzüntüsü içindeyiz. Değerli öğretmenimize Allah'tan rahmet, ailesi ve meslektaşlarına başsağlığı dileriz.
Okulumuz Türkçe Öğretmeni Zülal Gökmen'in öğretmenimiz için yazdığı yazı...
Adil Öğretmenimize…
Adil öğretmenimiz gitmiş, artık gelmeyecekmiş diyorlar. Bize çam sakızı çoban armağanı incik boncuk, bahçesinden kavun, karpuz getirmeyecekmiş. Doğru mu? Beytepe’ye, okuluna uğramayacak mıymış?.. Yok, gitmez öyle öğretmenler... Hele bir de köy öğretmeniyse hiç gitmez. Buram buram Anadolu, ışıl ışıl cumhuriyetse özü yaşar üzerindeki binlerce çiçeklerle, sarı kırmızı, pembe… Rengarenk açar her bahar yeniden öğrencileriyle…
Ceyhun Atuf Kansu’nun dizelerinde bakın öğretmenimiz ne diyor bize :
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum
Bütün çiçeklerini getirin buraya,
Öğrencilerimi getirin, getirin buraya,
Kaya diplerinde açmış çiğdemlere benzer
Bütün köy çocuklarını getirin buraya,
Son bir ders vereceğim onlara,
Son şarkımı söyleyeceğim,
Getirin, getirin...ve sonra öleceğim.
Adil öğretmenimiz bize Ankara’nın göbeğinde nasıl saf ve gerçek Anadolu, köy öğretmeni olunur, hiç yüksünmeden nasıl öğrenciler için emek verilir, onu gösterdi. Hepimiz şahit olduk güler yüzlü, mutlu, bitmez tükenmez koşuşturmalarına:
Çocuklara Cumhuriyet’i, Atatürk’ü, bayrağı, Çanakkale’yi öğretmek için bir şey mi yapılacak elleri, tırnakları vardı onun, piyeslerine dekor mu taşınacak emektar kamyoneti, kostüm mü lazım kendi çabasıyla oluşturduğu rengârenk deposu, Türküsüyle Anadolu’yu sınıfa duyuracak sazı, sıcacık hikayeleri, bütün öğrencilerini içine sığdırabileceği sevgi dolu yüreği vardı.
Kansu’nun şu dizeleriyle öğretmenimiz nasıl sesleniyor, dinleyin:
Dünyanın bütün çiçeklerini diyorum,
Kır ve dağ çiçeklerini istiyorum,
Kaderleri bana benzeyen,
Yalnızlıkta açarlar, kimse bilmez onları
Geniş ovalarda kaybolur kokuları...
Yurdumun sevgili ve adsız çiçekleri
Hepinizi, hepinizi istiyorum, gelin görün beni,
Toprağı nasıl örterseniz öylece örtün beni.
……………….
Sen her zaman o çok sevdiğin öğrencilerinin, bizlerin kalbinde, Beytepe’nin hikayesinde gülümseyeceksin. Güle güle öğretmenim, köyünde çiçekler içinde uyu…